Dzień 20

Wiedziałem, że mam zaległości w pisaniu ale dopiero w tej chwili uświadomiłem sobie, że .... osz.... rosół kipi......lecę.....

...no i wykipiał ... a zawsze wydawało mi się, że mam podzielną uwagę. Jak widać gotowanie w połączeniu z pisaniem bloga to jest coś do czego mój intelekt nie przywykł :) Strat na szczęście dużo nie było i już nawet nie ma śladu :)

Kończąc jednak wątek pisania, to trudno mi uwierzyć, że jutro mijają 3 tygodnie od zabiegu a ja nie napisałem nic od 5 dni. Po pierwsze wszedłem już w inny poziom codziennych aktywności i głowa była zajęta tym, czym od dwóch tygodni nie musiała się zajmować, po drugie nie za bardzo było o czym pisać. Żadnych spektakularnych i dramatycznych zwrotów akcji, więc pomyślałem, że dla wielbicieli ostrych wrażeń zawieje nudą.

Dzisiaj też nic wielkiego nie zdradzę, ale może skumulowane pięciodniowe doświadczenia będą bardziej strawne. A więc tak:

jak wynika z powyższego mam coraz mniej ograniczeń ruchowych i przemieszczam się zasadniczo bez przeszkód i wielkich dolegliwości. Muszę jednak nadmienić, że pomimo zwiększania tempa marszu, to jest jednak cały czas marsz i to jeszcze ostrożny. W chwili wkroczenia na bardziej nierównomierne podłoże od razu zapala się lampka i mocno się pilnuj żeby krzywda się nie zadziała. Do kipiącego rosołu zerwałem się dosyć sprawnie, ale jakbym musiał podbiec, to jeszcze chyba nie byłby ten moment :)

Chłodzę stopy raz dziennie pod koniec dnia i wsmarowuję w okolice kostek i pięt voltaren. Wraz ze wzrostem aktywności mięśnie i tkanki dostają w kość. Nie moge narzekac na ból, bo to raczej lekki dyskomfort niż coś poważnego, ale wieczorem zakwasy mam niezłe a stopy (głównie właśnie kostki i wew. strony pięt) zesztywniałe i po prostu zmęczone. Taka wieczorna terapia daje im dobry odpoczynek w nocy.
Rano potrzebuję już naprawdę niewiele czasu, żeby się rozruszać więc jest coraz lepiej. Ostatnie dwa dni były w sumie mocno intensywne - dużo chodzenia, siedzenia i mało wylegiwania się w relaksie a mimo to nie czułem żadnych znaczących dolegliwości.

Fizjoterapia idzie nam całkiem nieźle. Sporo masażu i rozciągania, które mogę też już wykonywać w domu. Ostatnio dużo też chodziłem po równoważni, gdzie krok po kroku muszę utrzymywać równowagę i dobrze balansować stopą. Przytrzymywałem się na początku relingu ale po kilku minutach nabrałem już większej wprawy i odwagi.

Okazuje się, że chodząc "zawijam stopę". Oznacza to tyle, że stapając przenoszę ciężar ciała od pięty, przez zewnętrzną część stopy i dalej "łukiem" od małego palca aż po palucha. Nie jest to rzeczywiście naturalne chodzenie, ale widać tak stopie jeszcze łatwiej ale i z tym na fizjoterapii walczymy.

Dokładnie za tydzień zdjęcie stóp i mam nadzieje błogosławieństwo dla większego wysiłku i ćwiczeń.

Acha... wczoraj też zaliczyłem spore schody. 3 piętra wysokiej kamienicy. Do góry powoli bez problemu, ale schodzenie i zginanie przy tym stóp już do frajdy nie należały. Ćwiczę więc dalej a póki co uciekam pilnować rosołu i wyjąć pranie.... nie ma lekko... okres ochronny minął. Teraz do roboty! :)